Uwaga! Poniżej zamieszczamy tylko pierwszy rozdział książki. całość możesz ściągnąć klikając na link.
Mahamudra – Centralna Nauka Tantry Tybetańskiej
Tantra tybetańska jest formą praktycznego buddyzmu. Posiada ona pełnię metod i technik, umożliwiających zastosowanie w praktyce wszystkich nauk Mahajany. W przeciwieństwie do teoretycznych form Buddyzmu – jak na przykład Sautrantika, Waibhaszika, Jogaczara, Madjamika, Hua Jen, Tien Tai itd. – buddyjska tantra kładzie największy nacisk na ćwiczenie i urzeczywistnienie, a nie na spekulacje filozoficzne.
Główne, ogólne pojęcia Mahamudry można ująć następująco:
- Cały byt i wszystko, co się przejawia można odnieść do osobistego doświadczenia; doświadczenie to dokonuje się wewnątrz własnego umysłu, a umysł jest źródłem i twórcą wszystkich rzeczy.
- Umysł jest nieograniczenie wielkim, niewymiernie głębokim oceanem możliwości; jego nieograniczoność i głębia są nieosiągalne dla niewtajemniczonego.
- Ten, kto osiągnął całkowite urzeczywistnienie i pełną kontrolę nad własnym umysłem, jest Buddą, a ci, którzy tego nie osiągnęli są istotami nieoświeconymi.
- Buddowie są oświeconymi istotami żyjącymi, a istoty żyjące są nieoświeconymi Buddami.
- Ten nieograniczony, wszechobejmujący umysł Buddy jest poza rozumieniem i wszelkimi właściwościami. Najlepsza i najbliższa prawdy definicja mogłaby brzmieć: „Umysł Buddy jest Niewyczerpaną, Świetliście-Pustą Świadomością”.
- Świadomość istot żyjących jest ograniczona, świadomość zaawansowanego jogina jest oświecona; oświecony bodhisattwa ma świetliście-pustą świadomość, a świadomość Buddy jest Niewyczerpaną Świetliście-Pustą Świadomością.
- Wszystkie nauki buddyjskie są tylko zaznaczeniem najważniejszych „wewnętrznych” punktów, przygotowaniem, wskazówkami kierunku prowadzącymi do rozwinięcia tej Niewyczerpanej Świetliście-Pustej Świadomości.
- Gdy ten Stan Buddy rozwinie się całkowicie, powstaje wówczas nieograniczone współczucie, a wszelkiego rodzaju pożyteczne czyny dokonują się zupełnie spontanicznie.
- W zależności od predyspozycji ucznia znane są dwie drogi rozwinięcia Umysłu Buddy: Droga Metod i Droga Wyzwolenia. Pierwsza kładzie nacisk na ćwiczenie poskromienia prany (energii), a druga na ćwiczenie poskromienia umysłu. Obie jednak bazują na podstawowym twierdzeniu tantry o identyczności umysłu i prany.
Zasadę identyczności umysłu i prany można krótko przedstawić w następujący sposób: świat jest złożony z różnych, przeciwstawnych sobie sił w „antytetycznej” relacji, tak jak: pozytywny i negatywny, noumen i fenomen (rzecz sama w sobie i zjawisko będące przedmiotem postrzegania), potencjalność i manifestacja, przejawienie i pustość, umysł i prana itd. Każda z tych dwójni, chociaż widocznie antytetyczna, jest nierozdzielną jednością. Dualne siły, które widzimy wokół nas, mają faktycznie „jedną” istotę manifestującą się w dwóch różnych formach. Gdy się opanuje, oswoi, przeobrazi, poszerzy, wyostrzy, uwzniośli i wysublimuje swoją świadomość, czyli swój umysł, to samo stanie się wówczas z praną – i na odwrót.
Ćwiczenie podkreślające opanowanie i ujarzmienie prany nazywa się „Jogą z formą” (formą zewnętrzną, w której się rzeczy przejawiają), albo „Drogą Metod”. Ćwiczenie podkreślające poskromienie i ujarzmienie umysłu nazywa się „Jogą bez Formy” (bez formy, w której przejawiają się rzeczy) albo „Drogą Wyzwolenia”. Pierwsza droga jest trudnym, wymagającym wysiłku, mozolnym typem praktyki jogi, a druga – naturalnym, łatwym i niekłopotliwym sposobem, znanym jako Mahamudra.
